Mijn shirt plakt aan mijn rug terwijl ik het smalle weggetje omhoog loop. Het is pas zeven uur, maar de zon warmt de heuvels al op. Finn loopt voor me uit. Ik zie een kwispelende staart langs de olijfbomen en tussen de wijnranken.
Ik heb twee routes: door het dorp of door de heuvels. Soms met de klok mee, soms ertegenin. Maar op beide routes is er altijd één vast ritueel: stoppen bij het Mariakapelletje. De één is een scheef stenen muurtje met Maria als beeldje, de andere een verweerd nisje met een schilderijtje. Ik vul het kleine vaasje met verse bloemen, veeg een spinnenweb weg en zeg haar gedag.
Ik ben niet religieus opgevoed, maar ik heb altijd een oprechte interesse gehad in de symboliek van religies. Vooral Maria boeit me. Daarin ben ik niet de enige: waar je in Italië ook bent, je kunt haar op de meest onverwachte plekken tegenkomen. In stille uithoeken, langs stoffige wegen en in drukke steden, ze is er altijd.
We lopen door en zodra we thuis zijn, gaat de oven aan voor het ontbijt. Een atypisch Italiaans begin van de dag. Want ontbijten is hier niet bepaald een ding. Het is koffie met een zoet gebakje, thuis of onderweg.
Ik daarentegen houd van ontbijten. Het is mijn favoriete maaltijd van de dag en ik ontbijt ook nog eens het liefst warm. Ook nu het asfalt onder mijn voeten wegsmelt in de hitte.
Mijn nieuwste ontdekking? Warm fruit met pistache en kokosmelk. Dat laatste is ook verre van typisch Italiaans, maar ach, als we dan toch ontbijtrituelen doorbreken, kan deze er ook wel bij. En ik denk… met haar nieuwe bloemetjes, vindt Maria het vast prima.
Wat ik gebruikte
✦ 3 nectarines
✦ 5 abrikozen
✦ 1 appel
✦ 1 kleine eetlepel honing
✦ 2 handen pistachenootjes
✦ 1 handje havermout
✦ 1 flinke eetlepel kokosmelk
Dit was voldoende voor twee porties.
Hoe ik het maakte (maar voel je vrij om het op jouw manier te doen)
✦ Terwijl de oven opwarmt, snijd ik het fruit in grote stukken en pel ik de pistachenootjes.
✦ Het fruit en de pistachenootjes gaan samen in een ovenschaal.
✦ Ik schenk er een beetje kokosmelk bij, strooi de havermout over het fruit en druppel de honing erover.
✦ Even omscheppen, en dan kan het de oven in.
Ik zet de oven eigenlijk altijd op een lage temperatuur, zodat je je gerecht goed in de gaten kunt houden. Garen kun je versnellen, maar verbranden kun je niet afremmen. Zodra de geur van warm fruit en havermout de keuken vult, en het fruit lekker zacht is, haal ik het uit de oven. Even laten afkoelen en dan ontbijten!
Basta così. Meer is niet nodig om de dag toch Italiaans zoet te beginnen.
Volgende keer?
Misschien maak ik het iets eerder op de dag. De abrikozen waren nét een tikkeltje te rijp en door de warmte een beetje smooshy. Wel héél lekker…
En nu is het jouw beurt
Iedereen krijgt vanaf kinds af aan ingrediënten en kookmethodes mee. Ze vormen de blauwdruk van jouw smaak, jouw stijl. Maar het is geen vast gegeven; het beweegt mee met het ritme van je leven.
Voor mij is eten iets wat eerlijk en puur is. Een hier-en-nu moment. Helemaal van jou. Want niemand proeft wat jij proeft.
Dus vertel… hoe begin jij jouw dag het liefst?
0 reacties