In een wereld vol met kookboeken, health blogs en foodfluencers, komt er nu nog een plek met recepten bij: Dertien ✦ The Honest Kitchen. Nog eentje, ja. Nog een. Waarom? Omdat ik geloof dat het anders kan.
Niet nóg een manier om controle te houden over je eten, je lijf, je leven.
Maar een manier om het terug te geven. Aan jezelf.
Ik geloof dat eten weer mag worden wat het altijd al was: voedend, verbindend, verrijkend. Een rustmoment. Blije chaos aan tafel. Een herinnering die begint bij een snufje zout en eindigt in een diepe zucht van tevredenheid.
Mijn hart ligt in Italië. In het land, de natuur maar vooral in de Italiaanse keuken. Als de Italianen mij iets geleerd hebben, dan is het dit wel: een maaltijd is nooit alleen een gerecht, het is een herinnering, een moment. Voor jezelf, voor wie bij je aan tafel zit. Of voor die ene avond waarop je juist niemand hoeft, behalve een bord op schoot en je favoriete serie.
De Italiaanse manier van koken is mijn kompas geworden. Niet omdat het ‘de beste’ keuken is (alhoewel….). Maar omdat ze koken vanuit de basis. Vanuit gevoel. Met aandacht. En met de voorkeur voor minder in plaats van meer. En daar begint alles.
1. Geen exacte hoeveelheden als het niet hoeft
We leren allemaal koken op onze eigen manier. Van onze moeder. Onze opa. Een vakantie of een spontane ontdekking thuis. Deze ervaringen vormen de blauwdruk van jouw smaak, de ingrediënten jouw stijl. Maar smaak en stijl zijn geen vast gegeven, ze bewegen mee met het ritme van je leven.
De recepten uit Dertien ✦ The Honest Kitchen zijn geen regels. Geen geboden. Het zijn richtingen. Suggesties. Voor mij is eten namelijk iets eerlijks en puurs. Een hier-en-nu momentje. Helemaal van jou. Want niemand proeft wat jij proeft.
Daarom geef ik mijn recepten geen exacte hoeveelheden mee, ik vertel alleen wat ik zelf heb gebruikt. Ik mag dan wel verliefd zijn op de smaak van citroen en het echt overal in willen doen… Maar als jij dat minder lekker vindt, waarom zou je dan toch dezelfde hoeveelheid gebruiken?
Of misschien ben jij wél team koriander en wil je graag die smaak toevoegen. Dan ben ik, als lid Team Zeepsop, de laatste die je tegenhoudt, echt waar.
Gebruik mijn recepten als inspiratie. En eigenlijk geldt dat voor alle recepten die je gebruikt. Gooi ze om. Laat iets weg. Voeg iets toe. Voel wat past. Eten hoeft niet ingewikkeld te zijn om lekker te zijn. Het gaat om waar jij op dat moment behoefte aan hebt.
Natuurlijk: soms zijn hoeveelheden wél belangrijk. Bijvoorbeeld bij brood bakken, taart maken of pastadeeg kneden. Maar de rest? Geniet van de vrijheid.
2. Gevoed door natuurlijke producten
Ik heb geen makkelijke geschiedenis met eten. Van geboren met een onvolgroeide dikke darm tot allergieën, twee eetstoornissen en jaren van buikpijn door PDS; mijn lijf en ik hebben er lang over gedaan voordat we écht samenwerkten.
Wat me uiteindelijk hielp, was teruggaan naar de basis. Dan heb ik het niet over het clean eating-regime maar over natuurlijke, herkenbare producten. Dingen die je kunt ruiken, voelen, zien. Echt eten dus.
Dat hoeft niet biologisch-dynamisch geplukt onder een volle maan. Of duur te zijn. Het hoeft alleen maar duidelijk te zijn. Zie je wat het is? Herken je het? Ziet het eruit zoals het eruit hoort te zien? Geen pakjes, geen zakjes, geen potjes.
Mijn enige uitstapje naar kant-en-klaar: tomatenpulp. Ik ben nog niet zover dat ik mijn eigen vraag daarnaar kan bijbenen in voorraad. Verder is alles onbewerkt en hier wordt alles gegeten. Geen restricties.
3. Geen exacte kooktijden
10 minuten op 180 graden. Laat het 43.098 seconden rusten.. Je kent ze wel. Ook kooktijden zijn bij mij richtlijnen. De reden daarvoor is heel simpel: iedere oven is anders. Iedere pan, ieder fornuis, iedere omgevingswarmte.
Dus wat voor mij perfect gaar is, is voor jou misschien net niet daar. Wat ik als laag vuur beschouw, zie jij wellicht als middelmatig. En wat als je elektrisch kookt? Of op inductie.
Spannend? Hoeft niet. Gebruik je zintuigen. Kijk, ruik, proef, voel. En volg vervolgens je intuïtie. Koken is een ervaring. En hoe vaker je dat doet, hoe sterker je gevoel wordt. Soms mislukt er iets. En weet je? Dan heb je iets geleerd. En een goed verhaal voor aan tafel.
4. Geen perfectie op een foto
Ik houd van kookboeken, koffietafelboeken, tijdschriften en magazines. Even wegdromen bij de prachtigste verhalen en mooie beelden. Toch deel ik zelf geen foto’s van opgemaakte borden. Omdat ik wéét wat het kan doen.
Stel: Je hebt net iets gemaakt waar je trots op bent. Je keuken ruikt heerlijk. Je vond het leuk om te doen en je voelt je goed. Dan komt het opdienen. Je kijkt naar het recept en ziet het magazine-waardige plaatje ernaast… Dan kijk je naar je eigen creatie.
En ineens denk je 'oei..'. Omdat het van jou er anders uitziet.
Ben je dan nog steeds blij? Voel je je nog steeds goed of komt er ergens een stemmetje naar boven die zegt: gefaald….
Precies daarom deel ik geen foto’s van opgediende maaltijden. Ik ben geen foodfotograaf maar ikdenk ook niet dat het nodig is. Schoonheid zit ‘m niet in de hoogte van je torentje zoete aardappel of hoe recht je basilicumblad ligt. De natuur is mooi genoeg van zichzelf, laten we daar vooral naar kijken en van genieten.
5. Niet veel ingrediënten nodig
De kracht van goed koken zit ‘m niet in de hoeveelheid, maar in de kwaliteit. De Italiaanse keuken doet het voor: met drie tot vijf ingrediënten zet je iets op tafel dat verbindt. Een rijpe tomaat. Pure olijfolie. Pasta van goede tarwe.
Je hebt geen hele lijst nodig. Alleen producten die spreken. En een beetje lef. Want perfectie? Daar doen we niet aan. Plezier? Daar wel.
Je hoeft niet groots uit te pakken. Je hoeft alleen maar echt te kiezen.
Welkom bij Dertien ✦ The Honest Kitchen!
0 reacties